Moja droga do domu

Niby nic specjalnego, droga…… czasami straszne błoto i dziury z kałużami, czasami wyschnięty piach i kamyki wpadające do butów. Był czas że nienawidziłam tej drogi, rozjeżdżone błotniste koleiny, ubłocone buty, zazwyczaj kalosze. Zmusiła mnie do rezygnacji z eleganckich butów na obcasie, zwłaszcza tych zamszowych ale co dała w zamian…… 
 Uczyła mnie, że wieś to nie tylko sielskie obrazki, że każda zmiana ma swoje dobre i złe strony ale dała mi radość powrotu do domu, w piękne letnie popołudnie, przyjemność  korzystania z tarasu, picia kawy o poranku przy ptasich trelach dobiegających z okolicznego zagajnika, lot bociana nad głową, który niesie pokarm dla bocianiątek.

Najbardziej lubię powroty w piątek, idę w tedy powoli w kierunku domu, mijam budynek Dworca, przechodzę wąska ścieżką obok wiaduktu i już jestem na drodze. Nie jest piękna ale jak dochodzę do łąki i lasku za którymi stoi mój dom to oddycham z ulgą.

Patrzę na polne kwiaty, czasami zbieram bukiet „z chwastów” a w furtce witają mnie psy. Jestem w domu.

Moi Drodzy, dawno nie pisałam z kilku powodów: bardzo dużo pracujemy w ogrodzie ale na efekty trzeba jeszcze poczekać, zdjęć prac zrobionych nie mogę pokazać bo.... zaginęły oba przewody USB! Po za tym jestem Wam winna krótką relację z weekendu nad morzem i mam parę nowych prac do pokazania. A do tego za kilka dni jadę na urlop i mam zamiar  "pozostawić" Was z CANDY .

Dzieje się dużo ale z braku możliwości pokazania efektów dziś mała refleksja ze zdjęciami drogi do domu zrobionymi na wiosnę. Nie są może specjalnie piękne ale to prawdziwa droga która wracam do domu, pogodziłam się z nią a nawet ją polubiłam, choć w zimie trudno ja lubić :)

Pozdrowienia dla wszystkich