Spadek formy!

Czy Wy też macie czasem taki gwałtowny, wszechogarniający spadek formy? Pomimo całej mojej pasji  i aktywności  czasem przychodzi taki moment, że mam wszystkiego dość. Wystarczy nawarstwienie się  domu i pracy problemów,  z którymi trzeba walczyć i ogromu prac jakie sobie zaplanowałam i trach!  Poczucie nie ogarniania wszystkich tematów dołuje mnie, ciągle jestem z siebie niezadowolona, ciągle uważam, że powinnam zrobić więcej, lepiej….. Głowa planuje, chce ale ciało odmawia współpracy! Wrrr… Cały czas powtarzam sobie, ważne że duch młody a ciało przecież  nie takie stare J ale około pięćdziesiątki tyle się zmienia…  Powtarzam sobie, że teraz jest mój czas, że dzieci dorosły, mogę się realizować, planować, uczyć nowych rzeczy.  I robię to wszystko, tylko ciągle to nie jest to, ciągle jestem na etapie „ i chciała bym i boję się”  Małymi krokami od tylu lat realizuję marzenie. Teraz kiedy prawie się ziściło jestem przerażona, że nie podołam.  Zastanawiam się jak dam radę zajmować się jednocześnie domem, ponad tysiącmetrowym ogrodem, pracownią, dwoma psami i 2 kotami brudzącymi niemiłosiernie, kiedy co najmniej  10 godzin dziennie  poświęcam na pracę na etacie i dojazdy do niej.  Wiem, że strach ma wielkie oczy i wiem, że muszę spróbować .  W chwilach zwątpienia we własne siły szukamy wymówek, a to że moment na zmianę nieodpowiedni, a to że zdrowie nie pozwala, a to że brak wsparcia albo pieniędzy...  

Mam nadzieję, że ten mój atak paniki jest tylko chwilowy, że zaraz się podniosę i ruszę do przodu. Wiosna przyszła więc razem z nią muszą mi wrócić siły i zapał tworzenia czegoś nowego, realizacji marzeń a może i nowej drogi .

Pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję, że tu zaglądacie. To dzięki Wam nabieram pewności że kierunek jaki wybrałam ma sens…

Zegnam się z Wami różami na kolejnej pisance - do następnego wpisu