O planach, sukcesach, nagrodach i marzeniach….

Czasem łapię się na podsumowaniach bo jestem z tych co lubią planować a z doświadczenia wszyscy wiemy, że z planami różnie bywa ..  Ze mną  jest tak, że planuję za dużo na swoje możliwości czasowe a potem i tak muszę wybierać priorytety.  A jak Wy sobie z tym radzicie?  

Pierwsze półrocze minęło mi w oka mgnieniu, dopiero co córka namawiała mnie na wspólny projekt PrzeTWÓRNIA, potem były długie miesiące organizowania, biurokracji, realizacji, wzloty i upadki, huśtawka nastrojów, stres, strach. Wszyscy żyliśmy i żyjemy na najwyższych obrotach. 

Sklep w Warszawie jak wiecie i uruchomiliśmy też cykliczne warsztaty.

Teraz nadszedł czas na spokojniejsze i mam nadzieję, systematyczne działanie, będę mogła w końcu zająć się tym co najbardziej lubię: odnawianiem mebli i robieniem dekoracji i dalszym wyposażaniem  sklepu.

 Byłam tak pochłonięta sprawami organizacyjnymi, remontem lokalu,  że zupełnie zapomniałam Wam napisać o innych pozytywnych zdarzeniach. W naszym ogrodzie mieliśmy dwa razy oficjalnych gości: sesję zdjęciową do Świata Kobiety  i Jury konkursu  w Naszej Gminie na najładniejszy ogród przydomowy.  Warunkiem było by ogród był tworzony i zaprojektowany  własnoręcznie przez właścicieli, liczył się pomysł, estetyka, zagospodarowanie ogródka. Nasz ogród zdobył  II miejsce w  konkursie. 

Było nam bardzo miło, bo rzeczywiście od prawie 8 lat własnymi rękami tworzymy z ugoru  nasz własny wymarzony ogród. Nie jest wymuskany ale wymyślony i wykonany przez nas. Co się najbardziej podobało? Pomysły na zagospodarowanie różnych przedmiotów np. starego roweru na kwietnik, nasz stół ogrodowy, żwirowe placyki itp.

Artykuł w Świecie Kobiety trochę mnie rozczarował, bo ja myślałam, że z 400 zdjęć zrobionych przez fotografa w ogrodzie znajdzie się parę w artykule. Założyłam, że jak artykuł jest o ogrodzie to on będzie „głównym bohaterem”  ale  redakcja miała swoją wizję i ostatecznie w artykule pojawiło się tylko jedno zdjęcie „pańci w kapeluszu”  i na fotelu. Wierzcie mi – rzadko siedzę upozowana w moim ogródku – zazwyczaj biegam, ubrudzona ziemią, w ogrodowym fartuchu z rękawicami za paskiem…  Opisana historia naszej ucieczki na wieś jest prawdziwa choć ubrana w słodkie słówka. Rzeczywistość  przenosin, budowy domu i tworzenia ogrodu była pełna ciężkiej pracy, często stresu i braku funduszy. Ale rzeczywiście to jest nasze miejsce na ziemi….

A teraz smutno mi, że od kilku miesięcy wszystko w moim ogrodzie leży odłogiem, bo musiałam wybrać inne priorytety… altana, taras, poprawianie rabat - wszystko czeka do jesieni. Jako ogrodnik samouk popełniłam masę błędów, rośliny wyrosły a były posadzone za gęsto. Teraz sporo wymaga reorganizacji, przesadzenia, przycięcia i uporządkowania.  Wiem, że dam radę tylko muszę wydłużyć dobę.
 A na zdjęciach łapię kwitnące roślinki....

i wrześniowe truskawki!!!

Czy ostatnie półrocze przeżyte w pośpiechu i szaleńczym tempie był sukcesem czy porażką? Ostatecznie większość planów się powiodła, ale ja mam jak zwykle niedosyt -  nie sukcesów ale zwykłej codzienności, niedosyt czasu na rozmowy z rodziną, na wieczory na tarasie, na spokojne wspólne obiady, pogaduchy, spotkania z przyjaciółmi. Teraz marzę o urlopie, który w tym roku mamy dopiero w listopadzie ale za to nad ciepłym morzem, na Cyprze. Pierwsze takie wakacje za granicą bo zawsze było  coś ważniejszego. Teraz w końcu się doczekałam i będą!  wymarzone!