Bardzo długi post o zwierzętach i ich wpływie na nasze życie

Zainspirowana ostatnim postem z  Green Canoe postanowiłam napisać o zwierzakach, nie tylko swoich. Będąc gościem na Waszych blogach często zdarza mi się czytać posty poświęcone zwierzakom różnego gatunku i maści. Większość z nas, kocha zwierzęta miłością odwzajemnioną, zamieszcza ich zdjęcia, opisuje zabawne historie. To świadczy o Waszej wrażliwości i szacunku dla istot żywych. Jestem pewna że tacy właśnie ludzie wychowują wrażliwe dzieci, które nigdy nie skrzywdzą psa czy kota. To ważne w świetle ostatnich historii o okrucieństwach wobec zwierząt publikowanych w Internecie TV oraz prasie. Powoli głos ludzi dobrej woli doprowadził do społecznych inicjatyw związanych ze zmianą ustawodawstwa. 

Moja przygoda z futrzakami jest bardzo długa, praktycznie trwa od jakichś 36 lat zawsze towarzyszy mi jakieś zwierzątko. Były chomiki, psy i koty Moje dzieci od początku były uwrażliwiane na żywe istotki, najpierw miały szczurki i papużkę.  Kiedy moja córka miała atak padaczki (dzięki  Bogu po 3 latach strachu okazało się, że był to jednorazowy epizod padaczki tzw. rozwojowej) wpadliśmy w panikę! Jak będzie zostawać sama w domu, chodzić sama do szkoły gdy w każdej chwili grozi jej kolejny atak. Do tego ona sama żyła pod presją i w wielkim stresie. Zaczęliśmy  ograniczać jej samodzielne wyjścia z koleżankami ze strachu przed kolejnym napadem  np. na ulicy. Popadaliśmy w paranoję!

Wtedy ktoś mądry powiedział, że cała rodzina potrzebuje uspokojenia emocji, czegoś co nas zajmie i skieruje uwagę dziecka na inne sprawy a odsunie od myślenia o chorobie. Zasugerował kupienie psa, który będzie jednocześnie alarmem w przypadku pogorszenia się samopoczucia naszej córki. Zapadła decyzja o kupieniu labradora lub Golden Retrievera. Nie było nas stać na psa z renomowanej hodowli a wiedzieliśmy, że musi on mieć określone cechy osobowości odziedziczone po dobrych rodzicach.

Zdecydowaliśmy się na „złoty środek” – suczkę Golden Retrievera z domowej hodowli, której mama była opiekunką dziecka autystycznego. Zadziwiające było to, że po wejściu do pokoju ze szczeniakami to nie Aga wybrała psa ale pies wybrał ją. Śmieszny w tym wszystkim jest fakt, że została kupiona na raty, spisaliśmy z hodowcą umowę sprzedaży. Powinna nazywać się Rata ale  dostała imię Frajda, bo obcowanie z nią sprawiało nam wielką frajdę. Wyleczyła naszą rodzinę  z napięcia i stresu.  I tak jest z nami już 6 rok. Nie jest wyszkolonym psem ale ma jedną zaletę, wyczuwa kiedy ktoś jest  chory lub smutny. Wtedy albo reaguje żywiołowo, żeby zwrócić na tą osobę uwagę innych albo kładzie się obok, przytula i liże po rękach. Jak by chciała powiedzieć „ja Cie wyleczę” Kiedy miałam chory kręgosłup leżała przy mnie cały czas kiedy byłam przykuta do łóżka, nie chciała się bawić i niechętnie wychodziła na spacery. Dla nas jest najwspanialszym psem.

 Odkąd mieszkamy w domu przybyły jeszcze 2 koty i zaadoptowany pies Chaos. Zgadnijcie dlaczego dostał takie imię? Jego historię opisze następnym razem, bo nie wiem jak przetrwacie ten długi post. Dodam tylko że ma w sobie sporo z psa Marleya z cudownej książki "Marley i ja"

A oto nasza niezwykle emocjonalna Frajda w kilku ujęciach. Widać że dziewczynka…