Sezon w ogrodzie rozpoczęty...

Kolejny sezon ogrodowy w Przytulnym Domu rozpoczęty - nie, nie wypoczynkowy - ROBOCZY! Pracy co niemiara, trawniki wołają o pomoc, chwasty rosną na potęgę, warzywnik leży odłogiem... długo by wymieniać.

 Z racji mizernej postury :) nie bardzo lubię ciężkie taczki i narzędzia. A na rynku jakoś mało jest narzędzi i sprzętu ogrodniczego przeznaczonego dla kobiet. Ostatnio wpadł mi zestaw w wesołym kolorku. Musze przyznać ze składana torba na zielsko bardzo przypadła mi do gustu.

 W zasadzie sezon rozpoczęliśmy już w marcu od przycinania krzewów i wierzb. W naszym ogrodzie rosną głownie wytrzymałe derenie, pęcherznice i wierzby różnych odmian. Lubię je ze względu na różnorodność kolorów liści - pozwalają urozmaicić ogród w miejscach gdzie nie ma kwiatów. Zwłaszcza pęcherznice są cudne: o liściach żółtych, jasnozielonych, bordowych...do tego pięknie kwitną na biało. Mogę je z czystym sumieniem polecić bo są niedrogie i szybko rosną. Ale uwaga - niekontrolowane osiągają dość duże rozmiary.
Moje wierzby:
Wierzba płacząca IWA - mała i piękna. Tak wygląda o tej porze roku a na drugim zdjęciu na jesieni, wygląda jak kulka.

Wierzba całolistna - japońska - jest urocza bo młode listki są biało - różowe. Teraz dopiero rozwija listki. Tak wygląda w maju

Wierzba palmowa - liście podłużne, szaro - zielone. Teraz jest obsypana podłużnymi, żółtymi kosmatymi  baziami. Na drugim zdjęciu widać ją razem z wierzba płaczącą - moja ulubienicą:)

Niektórzy uważają wierzby za śmieciary, bo rzeczywiście  grabienia liści jest sporo. Ale skoro na mojej glebie rosną ładnie a inne drzewa -choćby iglaste nie bardzo sie udają - to wolę już garbić liście :)
O tej porze roku mam sporo radości z kwitnących prymulek czyli pierwiosnków.

 Te fioletowe są wychodowane przez mojego Tatę. Zresztą spora część roślin to sadzonki przygotowane i przywiezione przez moich rodziców z działki. Prymule darzę szczególnym sentymentem, bo to ulubione kwiaty mojego Taty, ostatnie na które patrzył. Teraz jak ja na nie patrze zdarza się, że łzy popłyną z oczu....
To za jego radą wysadzam do ogrodu każdą kupioną w kwiaciarni prymulkę, która przekwitnie - te żółte to właśnie takie okazy. Kupujemy je zazwyczaj w styczniu i lutym bo tęsknimy za wiosną. I pomyśleć, że kiedyś  jak  przekwitły mi w domu to je wyrzucałam.
Bardziej zaawansowane prace przy trawnikach odpuściliśmy na razie bo będą nam podłączać kanalizacje więc i tak nam przekopią trawnik z przodu. Wygrabiliśmy i wysypaliśmy nawóz do trawy.
W tylnym ogrodzie trawnik też marny ale tam za to mu planujemy drobne prace budowlane przy małej architekturze: altana, kominek i skończenie otoczenia warzywnika więc uznaliśmy, że trawnik poczeka na zakończenie prac.
Mój M w ostatnim tygodniu rozpoczął stawianie płotków i pergol dzielących ogród na dwie połowy.
Do tej przed domem psy będą miały swobodny dostęp. Ta część jest  w miarę odporna na zniszczenia psich łap. Ale z tyłu, od strony tarasu chcemy wypoczywać, mieć czysty trawnik i  nie połamane kwiaty. Tam pieski będą wchodzić tylko pod kontrolą. Zależy nam bardzo aby ogród był dla wszystkich miejscem przyjaznym, nie chce zamykać psów w kojcu, lubię mieć z nimi bliski kontakt. Dlatego szukamy rozwiązań przyjaznych również dla zwierząt.
Ten czerwony akcent kolorystyczny to poziomica :))

 A tak to wygląda od drugiej strony. Jak M skończy prace to ja się wezmę za dosadzenie roślin, placyk żwirowy i donice z kwiatami - pokażę wszystko sukcesywnie w sezonie letnim.

 Drewniane płotki poprowadzone będą od boków domu do bocznych ogrodzeń. W każdym stanie pergola, będąca ramą dla furteczki. Z północno-zachodniej strony, zacienionej na pergoli rośnie juz winobluszcz pięciolistkowy i bluszcz pospolity, który płoży się również wzdłuż ściany domu.

Z drugiej południowej strony planuje posadzić przy pergoli różę pnącą. Zawsze chciałam mieć taką różę ale trochę się boję, że nie podołam pielęgnacji. U nas jest dość wilgotno i róże są narażone na choroby grzybowe. Muszę zatem znaleźć jak najbardziej odporną odmianę.
Wspomniane drewniane płotki mają dla mnie jeszcze jedną zaletę :) uwielbiam na nich wieszać gliniane gary i donice. A właśnie parę dni temu otrzymałam od znajomego ręcznie robione  stare doniczki, wyszperane w jakichś wiekowych szklarniach. Tak, tak kiedyś nie używało się plastikowych donic do rozsad.... Zobaczcie jaką piękną patyną czas je pokrył....

A na koniec siła natury-bratek samosiejka, który przeżył i zakwitł prawie bez gleby, na kamiennym placyku. Pod kamieniami jest w zasadzie tylko agrowłóknina.

pozdrawiam
Ewa