Relaks przy tworzeniu bombek

 Mój sposób na długie jesienne wieczory....

Każda bombka inna, bo lubię zmiany, nowe pomysły, różne techniki. Pewnie tak będzie do marca, bo udekorowany świątecznie dom tym bardziej nastraja mnie do ciągle nowych pomysłów.

 

Jak pandemia zmieniła naszą codzienność?

 Jak zmieniła się nasza codzienność? 

Czy ten spadek życzliwości i dobrych relacji międzyludzkich to wynik pandemii? Czy ona tylko wyjaskrawiła te problemy? 

Dawno nie było tu żadnych refleksji, bo jak tu wracać do trudnych sytuacji związanych z ograniczeniami i zmianami codzienności jakie narzuciła nam pandemia.
To już dwa lata, więc większość z nas stara się przystosować, żyć normalnie i doceniać rzeczy ważne. Pandemia nas wystraszyła, przytłoczyła i ograniczyła na miesiące bezpośrednie kontakty, rozdzieliła rodziny pomiędzy różnymi krajami. Nas na prawie dwa lata rozdzieliła z córką. To nie było łatwe. Spędzone osobno święta, strach o naszych seniorów. Potem dylematy czy się szczepić...
Miłość, rodzina, codzienna życzliwość, wyciągnięta ręka z pomocą i drobne gesty świadczące o człowieczeństwie. Ale spotykam też ludzi, którzy są tak skupieni na własnym JA, że nie zauważają wokół siebie ludzi, drugi człowiek jest dla nich przedmiotem, narzędziem do załatwienia swoich spraw albo przeszkodą. Czasem obiektem rozrywki i wyśmiewania. Mam wrażenie, że ludzie są teraz nastawieni na przetrwanie jak drapieżniki w świecie zwierząt. Wygra osobnik silniejszy, sprytniejszy i mający za sobą stado sobie podobnych. Liczy się tylko MIEĆ. A im jestem starsza, tym bardziej męczy mnie konieczność obcowania z nimi a przez doświadczenia rozpoznaję ich wyraźniej i odczuwam takie zachowania bardziej  boleśnie.

Sprzyja temu też internet, tam często tacy ludzie czują się bezkarni.

W sieci można taką agresję słowną czy niewłaściwe zachowanie napiętnować. Czasem kiedy widzę takie nienawistne komentarze, na przykład na FB, na grupach dla twórców lub na grupach ogrodniczych, gdzie szukam inspiracji i ludzi z podobną pasją, trafiam na takich trolli. I chociaż nie dotyczą mnie, to jest mi zwyczajnie przykro to czytać i wstyd za nich.
Gdzie się podziała życzliwość, klasa lub choćby zasada " żyj i pozwól żyć innym".
Czy sama jestem bez winy? Chyba nie, bo każdy w myślach lub słowach skrytykuje, powie coś niewłaściwego w przypływie złości, poczucia krzywdy. Ale w sobie tego nie akceptuje i mam nadzieję reagować tak jak najrzadziej. Takie ostatnie przemyślenia, w reakcji na swoje I innych zachowania.
Cieszę się, że przed bylejakością ludzkich zachowań i relacji mogę odetchnąć wśród bliskich, prawdziwych przyjaciół "których poznaje się w biedzie", wśród sztuki, piękna i tworzenia. Tam czuje się jak u siebie, bezpiecznie.
A Wy co o tym sądzicie? Też szukacie bezpieczeństwa czy raczej się konfrontujecie z problemem?
 

Ja uciekam w tworzenie, coraz to nowe projekty, cieszę się każdym dobrze przeżytym dniem. 

I przesyłam Wam trochę "mojej" jesieni 

0

 

Jesienne opowieści z ogrodu i nie tylko...

Po deszczowym sierpniu wrzesień i październik pokazały nam złotą polską jesień. To najbardziej pracochłonny czas w ogrodzie a ja nadal jestem ograniczona problemami zdrowotnymi. ręce odmawiają posłuszeństwa. Ale walczę o sprawność. 

Ogród podzielił się ostatnimi malinami a nawet truskawkami :) a piękna pogoda zainspirowała mnie do robienia zdjęć.

 A w długie jesienne wieczory powstają kolejne bombki, ale to już będzie  następny bomb(k)owy post ze spamem :)

Znalazł się nawet czas i siły na weekendowy wypad do Szczawnicy. Góry o tej porze roku są piękne a poranna kawa z takim widokiem smakuje cudnie.

Bedę spamować projektami bombek :)

Z kręgosłupem trochę lepiej więc  nie mogłam się powstrzymać od chwili relaksu w pracowni.

Powstało parę zawieszek i bombek oraz pudełko prezentowe z medalionem. Przymrozki za oknem przypominają, że czas do Świąt szybko zleci. Miłego tygodnia dla wszystkich:)